Innovatieve leermethoden, het verbeteren van de houding van kinderen, en de wetenschap van houding – het werd allemaal behandeld gedurende deze verhelderende driejaarlijkse bijeenkomst.

Ik heb onlangs een week doorgebracht op het tiende internationale Alexander Techniek congres in Limerick, Ierland. Dit congres vindt elke drie jaar plaats op verschillende locaties in de wereld. Zevenhonderd Alexander Techniek docenten, wiens levenswerk bestaat uit het bestuderen en beoefenen van gemak in houding en beweging. Aanvankelijk was het een beetje vreemd –iedereen om je heen beweegt gracieus en met gemak, authentiek glimlachend en groetend. Maar al snel voelde het natuurlijk aan.

Op het congres deelden de deelnemers hun kennis op verschillende manieren: zo waren er plenaire lezingen, waarbij de big shots voor de gehele zaal spraken, doorlopende educatieve sessies waarbij de master teachers hun geheimen deelden, individuele workshops door docenten van verschillende ervaringsniveau’s, en ten slotte een 24/7 uitwisselingszaal, waar docenten hands-on met elkaar werkten.

Het meest was ik onder de indruk van de presentatie over werken met kinderen. Gal Ben-Or werkt met kinderen van alle leeftijden, van peuters tot tieners. Gal vertelde over zijn jarenlange ervaring in het observeren van en werken met kinderen. Zijn tip: “Zeg nooit, nooit, nooit dat je kind rechtop moet zitten” (het alternatief hiervoor behandel ik in een andere blog). Ook erg inspirerend was Jeando Masoero uit Frankrijk – hij verbeterde de houding van Franse schoolkinderen in enkele weken door middel van enkele simpele aanwijzingen, ondanks het feit dat het in Frankrijk verboden is om kinderen op school aan te raken, ook op een therapeutische manier. Zijn truck? Neem de tijd om het verkrijgen van een goede houding te presenteren als een mooie uitdaging, in plaats van het aan te dragen als iets wat het kind “moet doen”. Aan het einde van het congres waren de docenten het met elkaar eens dat volwassenen het grootste probleem vormen, aangezien zij de kinderen de hele dag op stoelen laten zitten, en ook zelf vaak het slechte voorbeeld geven met hun beroerde houding.

Er werd ook gepraat over wetenschappelijke ontwikkelingen. Net zoals enkele andere holistische bewegingsmethoden (Pilates, Feldenkrais, Tai Chi, om er maar een paar te noemen), daagt Alexander Techniek de grenzen van de wetenschap uit. Wetenschappers hebben nog steeds moeite met het begrijpen van houdingspatronen en beweging van het lichaam als geheel, laat staan dat ze specifieke methoden voor verbetering kunnen voorschrijven. En toch boeken sommige wetenschappers vooruitgang- zoals Tim Cacciatore die metingen heeft gedaan en verklaringen heeft gegeven voor de fundamenteel andere patronen van coördinatie en houding van Alexander Techniek docenten. Zijn concept “dynamic tone”, gebruikt voor het uitleggen van een goede stabiele houding, is fascinerend en verdiend behandeld te worden in een aparte blog. Bekijk zijn artikel hier.

Op het congres werd ook duidelijk dat Alexander Techniek docenten over het algemeen behoorlijk goed opgeleid zijn. Galen Kranz, Alexander Techniek docent en professor aan de Berkely School of Environmental Design deelde met ons haar idee om “the unified self” terug te brengen naar de klas en het kantoor. Haar klassieke boek “The Chair: Rethinking Culture, Body, and Design” is erg de moeite waard om te lezen . Verder was er Ted Dimon, Alexander Techniek docent, Harvard PhD., en docent aan het Columbia Teachers College, die met passie een nieuw model voor het psychosociale zelf presenteerde. Het leek wel of ik in elke hoek wel tegen iemand met een PhD opbotste.

Maar ik was nog het meest geïnspireerd door de diversiteit aan concepten en methoden in de Alexander Techniek wereld. Tijdens mijn eerste workshop met de Canadese docent David Goreman, speelde we eenvoudige “spelletjes” die op bijna wonderbaarlijke wijze ervoor zorgden dat meer rechtop staan en vloeiender bewegen als vanzelf gingen. Geen moeizame oefeningen, niet de magische handen van een therapeut. Gewoon simpele bewegingen en eenvoudige gedachten die zorgen voor moeiteloze lengte en gemakkelijke beweging (ik zal deze “spelletjes” behandelen in mijn komende workshop “effortless alignment”). In tegenstelling tot David Goreman, presenteerde de Engelse Alexander Techniek master Peter Ribeaux (50 jaar ervaring en beter dan ooit) een workshop waarin werd geduwd, getrokken, gemasseerd –zelfs lichte pijn werd niet geschuwd- teneinde een beter geïntegreerde ruggengraat te verkrijgen. Geloof het of niet, maar dat werkt dus ook (ik kan je laten zien wat ik bedoel als ik je aantref in onze studio). Goreman en Ribeaux zijn het dan wel hartgrondig met elkaar oneens, maar het is fascinerend om de overeenkomsten in hun werk te ontwaren – efficiëntie, balans, en levendigheid in houding.

Mijn geloof in de Alexander Techniek als een rijke en effectieve mix van ideeën en methoden om houding, levendigheid en alertheid te vergroten, is door het congres alleen maar toegenomen. Jammer dat ik nu weer drie jaar moet wachten voordat ik weer kan samenkomen met mijn collega’s uit andere delen van de wereld.